در روایات اسلامی از گردو به عنوان غذای مکمل یاد شده که رفع کننده زیانهای احتمالی برخی مواد غذایی است. در این روایات مصرف توأمان گردو با موادی مثل پنیر و نانخواه برای اثر بخشی مفید توصیه شده است در بعضی از روایات آمده است هریک از گردو (مغز گردو) و پنیر اگر به تنهایی خورده شود موجب درد و بیماری و ضرر می شود. عن الرضا عن آبائه عن على بن الحسین ع قال :شیئان ما دخلا جوفا قط الا افسداه الجبن و القدید. امام رضا(ع ) مى فرماید: دو چیزند که هرگاه داخل معده شوند سبب فساد آن مى گردند: پنیر و گوشت مانده .(1)

اما اگر به همراه مغز گردو خورده شود نه تنها ضرری ندارد و مکروه نیست بلکه یک غذای مفید است که از آن در روایات به شفاء تعبیر شده است. (2)

خوردن گردو از تشکیل سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا جلوگیری می‌کند و چربی‌های مفید موجود در گردو، کلسترول بد خون را کاهش داده و از تصلب شرایین پیشگیری می کنند. مطالعات انجام شده بیانگر این مطلب است که مصرف گردو خطر مرگ ناگهانی ناشی از اختلالات قلبی و گرفتگی عروق را کاهش می‌دهد.

محمد بن ابراهیم جعفی گوید: مردی به امام رضا(ع) از دل پیچه شکایت کرد که نزدیک است او را بکشد. از آن حضرت خواست برای او دعا کند، زیرا داروهای زیادی را به کار برده و نفعی نداشت بلکه بر درد آن هم افزوده است.

محمد گوید: امام(ع) تبسمی کرده و فرمودند: وای بر تو! اگر من از خداوند بخواهم که آن برطرف شود همانا از خداوند می‌خواهم به حول قدرت خود آن را از تو برطرف گرداند.. سپس زمانی‌که دل‌پیچه تو شدید شد، گردویی را داخل آتش کن تا حرارت به داخل آن برسد و همه پوستش را تغییر دهد و بعد آن را بخور که در همان ساعت دل‌پیچه ات آرام گیرد.

امیر المومنین (ع) فرمودند: خوردن گردو در تابستان سبب گرمی و حرارت جسم می شود و موجب پیدایش کورک و دمل و جوشهای چرکین در بدن می گردد اما مصرف آن در زمستان کلیه ها را گرم نگه می دارد و سردی و برودت را از بدن دفع می کند. 

پانوشتها:
1. بحارالانوار ج 66 ص 104
2. بحار الانوار ج 62 ص 294
3. بحارالانوار – ج63 ، ص 198

مرجع: قدس آنلاین